Soul Bubbles (NDS)

Anno 2011 is nog maar aan zijn negende maand toegekomen, maar men kan nu al stellen dat dit jaar ‘het jaar van de onrust’ kan genoemd worden. Werkelijk overal ter wereld kan je het label ‘onrust’ aan iemands statuut plakken. Noorwegen, Syrië, Libië, … drop er één stoorzender en het spel zit op de wagen voor minstens een paar maanden. Daarbovenop komen alle kranten met hetzelfde nieuws op de proppen, met meestal op de voorpagina in koeien van letters één van de bovenstaande landen. Waar waren de tijden dat een schamele handtasdiefstal voorpaginanieuws was? Anders gezegd: waar is onze welverdiende rust naartoe? Er wordt dan wel make love, not war gepredikt, maar veel heeft deze spreuk niet echt opgeleverd. Uiteindelijk begon men wat drastischere maatregelen te treffen, zoals erg gewelddadige games te verbieden in bepaalde landen. Gamers worden stilaan gedwongen om rustige games te spelen, en dat is doodzonde voor shooter- en actiepuristen. Maar toegegeven, ook rustgevende games kunnen de moeite waard zijn, en het schoolvoorbeeld hiervan is Soul Bubbles. Een vergeten game onder vele DS-bezitters, die vanaf nu de eer toekomt die het verdient!

Soul Bubbles is een creatieve puzzelgame uitgegeven door Eidos (ja, die van Lara Croft). Ontwikkelaar Mekensleep heeft in tegenstelling tot Eidos veel minder faam, maar dat is begrijpelijk. Dit is namelijk de eerste game van hun hand, en het is meteen een schot in de roos. Men heeft creativiteit en realiteit in een grote ketel gestopt, daarbij een pak zieltjes aan toegevoegd en afgewerkt met veel, uitzonderlijk veel… bubbels. Erg sterke bubbels trouwens, ze beschermen de zieltjes van allerlei gevaren op verschillende werelden. Tenminste, als jij (en de sjamaan, de eigenlijke ‘held’) goed werk levert. Jij waant je namelijk als God der bubbels: jij creëert, bestuurt en manipuleert de bellen naar jouw smaak. In de acht werelden die de game rijk is ben je verplicht om jouw zieltjes doorheen de sfeervolle levels te loodsen. Elke wereld heeft z’n eigen slagzin, telkens beschrijvend wat je mag verwachten in desbetreffende wereld. Zo heb je zinnen als Where the wind blows en Where speed breaks the ice. Laatstgenoemde is trouwens de leukste. Je waant je in een grootse ijswereld waar werkelijk alles bevroren is. Zo ook je bubbel. Door enig blazen tegen je bel (wat gebeurt door met de stylus een horizontale lijn te trekken) glijdt je bubbel als een bezetene over het parcours. Het is een beetje vergelijkbaar met de Sonic Spin Attack, maar het gevoel van vrijheid is in Soul Bubbles een stuk groter.

Dit heeft vooral te maken met het realistische beeld doorheen de game. Je komt op plaatsen die refereren naar Afrika en Azië, maar er bevinden zich ook water- en vuurlevels zoals je ze in een doorsnee platformgame tegenkomt. Het speciale zit hem in de details. Het stromende water, de vuureffecten, een poort die opengaat na een opgeloste puzzel,… het verloopt allemaal uiterst soepel en wordt haarscherp in beeld gebracht. Ik ga zelfs nog meer zeggen, dit is de mooiste game die ooit op de DS is verschenen. Vergeet cel-shaded graphics, realisme is en blijft het mooiste wat er bestaat, en ook hiervoor is het schoolvoorbeeld Soul Bubbles. Op zakformaat althans, op consoles zijn er talloze andere voorbeelden die deze stelling bevestigen. Maar enfin, we wijken af. Mekensleep heeft dus overduidelijk veel werk gestoken in het leveldesign, maar daar blijft het wel bij. Het bovenste scherm geeft de kaart en statistieken weer en er zijn nauwelijks cutscenes te bekennen. Dat is geen ramp, maar om het label ‘topgame’ op je statuut te krijgen moet ook daar meer moeite in worden gestoken.

Gelukkig weet men dit kleine minpunt goed op te vangen met de fantastische muziek. Soul Bubbles weet een zodanige sfeer op te bouwen dat je volledig ontstrest eens je de game begint te spelen. Je bent zowaar op vakantie, een vakantie waarbij Mekensleep jou wilt tonen hoe mooi de natuur kan zijn. De melodieën variëren eens je een nieuwe wereld betreedt, maar het gevoel van ultieme rust blijft de rode draad doorheen de game. Dit wordt trouwens ook versterkt met een kleine maar leuke toevoeging. In elk level zijn er over het volledige traject talloze ‘lichtjes’ te vinden. Voor de meesten niets meer dan een collectable, maar als je aandachtig luistert kom je een leuke gimmick tegen. Door de lichtjes opeenvolgend aan te raken hoor je namelijk een leuke, kinderlijke melodie die zowaar wat weg heeft van een kleuterliedje. Hoe dan ook, het klikt met de rest van de volledige setting, en dat is natuurlijk wat telt. Met enige vermoeidheid kan je zelfs in slaap vallen tijdens het spelen, maar daarvoor zijn al wat ettelijke uren gameplay voor nodig.

En die gameplay weet zich flink te onderscheiden van andere puzzelgames. Enkel de vierpuntsdruktoets en het touchscreen zijn hier vereist, de overige knoppen worden amper gebruikt. En geloof het of niet, de vierpuntsdruktoets wordt niet gebruikt om je voort te bewegen! Hiervoor wordt namelijk de stylus gebruikt, trek een streep in de door jou gekozen richting waarna de sjamaan de bubbel wegblaast. Maar voordat dit tot jouw mogelijkheden behoort moet je eerst een bel kunnen maken. Dit doe je aan de hand van de vierpuntsdruktoets. Elke toets stelt een andere kracht voor, telkens aangeduid met een specifiek dierenmasker. Zo kan je met het vogelmasker bellen creëren, het olifantenmasker bellen inkrimpen en met het tijgermasker een bel in tweeën snijden of twee bellen laten samensmelten tot één enkele bubbel. Deze drie maskers en het touchscreen samen zorgen voor een nog nooit geziene gameplay die zelfs tijdens de game steeds innoverend is. Een voorbeeld: je bent doorheen een level aan het zweven en komt aan bij een hoop in de weg staande hooibalen. Verder zie je ook nog een stel verdwaalde vuurvliegjes die een vreemde bijwerking hebben eens ze in aanraking komen met water. Ze kunnen namelijk eensklaps ontploffen. De oplossing is simpel: je maakt een met water gevulde bubbel, laat deze zweven in de richting van de vuurvlieg waarna je deze in een nieuwe bubbel vangt en daarna laat ontploffen in de buurt van de hooibaal. Puzzel opgelost. Het vergt in het begin enige beheersing, maar na verloop van tijd wordt het kinderspel.

Na 40 (weliswaar vrij eenvoudige) levels is de game uitgespeeld, maar ook daarna zijn er nog een aantal dingen die de moeite waard zijn. Zo heb je de mogelijkheid om enkele bonuslevels te spelen, allemaal even leuk als de levels uit de game zelf. Ook heeft men veel werk gestoken in de acht artwork tekeningen die je kan bewonderen in de galerij. Ze geven heel mooi de sfeer weer uit de game en tegelijkertijd ook de gevaren uit elke wereld die de game rijk is. Het zijn zowaar kunstwerken, zonder meer. Je vindt er trouwens ook een heel leuke fotovoorstelling in verband met de Making Of van Soul Bubbles. Dan pas zie je hoeveel transformaties de game heeft ondergaan, en geloof me, het zijn er enorm veel. Van het begin tot einde ontwikkeling een ‘drastische verandering’ noemen is zodoende een understatement. Dat het vele aanpassen z’n vruchten heeft afgeworpen, is dat trouwens ook. Verder zijn er ook nog de collectables, maar veel plezier in het zoeken naar alle items zal je niet hebben. Deze game is nu eenmaal gemaakt om één keer volledig door te spelen en daarna de gamer te laten beseffen dat rust en gamen kunnen samengaan als man en vrouw. En daar slaagt het volledig in.