Het zou een mens toch snel gaan vervelen wanneer je elke keer hetzelfde beleefd. Wanneer je een boekenserie leest waarin elk boek steeds een andere kaft heeft, maar het verhaal hetzelfde blijft, is er snel niets meer aan. Maar er is een serie waar je met een niet zo spraakzame held, keer op keer prinses Zelda redt en toch hoop je gewoon dat het verhaal niet veranderd. In dit verhaal hebben we maar weinig tijd, en moeten we drie spirits verzamelen: moed, kracht en wijsheid. Vervolgens proberen we een Hourglass weer compleet te krijgen, zodat we het even rustig aan kunnen doen en op adem kunnen komen voor het volgende verhaal.
We beginnen ons verhaal met Tetra, een afstammeling van prinses Zelda die samen met haar bemanning en Link de wateren van de Grote Zee bevaren.
Tijdens hun verkenning van de wateren komen ze langs een verlaten spookschip, Tetra besluit op avontuur te gaan maar raakt in de problemen en Link wil haar proberen te redden maar valt in zee. Nu begint ons verhaal echt, Link spoelt aan op een strand en wordt gewekt door de spirit Celia.
Eén van dingen die mij het eerst op vielen toen ik het spel opstartte waren de graphics
Ze zijn minder dan we van de Zelda serie gewend zijn maar dat ligt ook een beetje aan de grafische beperkingen van de DS, maar nog steeds is het best wel jammer dat het nu wat minder is dan sommige voor gaande delen van de Zelda serie.
Ook wanneer we Link gaan besturen, valt mij op dat het besturen van Link je meer het idee geeft dat je Link bestuurt, dan wanneer je gewoon Link met wat knoppen bespeelt.
Nu moet je Link echt besturen tijdens z’n avontuur en ben je meer betroken in de gevechten.
Wanneer we het begin hebben gehad krijgen we de beschikking over een boot.
De boot is van een op geld belust persoon en raakt daar door ook nog wel eens in de problemen waar jij de held weer van moet redden.
De boot bestuur je door een route te tekenen en tijdens het varen met de boot kan je de boot ook laten stoppen en vooruit laten gaan, een beetje jammer is dan wel weer dat de snelheid van de boot maar één stand heeft en dat je soms het gevoel hebt “van kan die boot niet sneller”.
Dan bereiken we het eerst eiland en gaan we dus ook de eerste dungeon onderzoeken.
Eén van de dingen die me tijdens het oplossen van de dungeons op viel was dat de dungeon en de eind-baas wel heel makkelijk zijn, De moeilijkheidsgraad is wel heel laag en wanneer je het spel
een beetje onder de knie hebt, hoef je eigenlijk voor geen enkele eind baas bang te zijn, en sluit je zonder te veel moeite elke hoofdstuk af.
Een steeds terugkerend hoofdstuk in dit verhaal is de tempel van de Oceaan Koning.
Elke keer wanneer je weer terug komt kun je een stukje verder komen in deze dungeon.
Zodra je dan ook dat stukje verder hebt gespeeld krijgt je weer een nieuw deel van de kaart van de zee zodat je weer nieuwe gebieden kunt ontdekken.
Je komt elke keer terug als je een eindbaas hebt verslagen, en je weer een fee hebt bevrijd die je ook weer hebt om verder door de tempel te komen.
Ook heb je tijdens dit hoofdstuk niet de tijd om het rustig aan te doen.
Dit komt door je zandloper en de phantoms die daar rondlopen, die phantoms die daar rondlopen proberen je uit te schakelen elke keer wanneer ze je zien.
Maar wanneer je dan op de vlucht slaat en in een veilige zone gaat staan kunnen ze je niet meer zien en lopen ze rustig door alsof er niks is gebeurd.
Dit is maar goed ook want als dat niet het geval zou zijn dan krijg je het nog moeilijk ook want de hele dungeon gaat op tijd.
De tijd loopt wanneer je buiten de veilige zone bent, maar wanneer je er buiten bent moet je dus uit kijken voor de phantoms en dat je tijd niet op raakt.
De hele dungeon biedt ook nadat je de dungeon en het spel hebt voltooid nog genoeg plezier om meer schatten te zoeken en je tijd te verbeteren.
Ook zijn er weer allemaal side-quests naast het hoofdverhaal en allemaal minigames die te doen zijn.
Zo heb ik mij reuze vermaakt met het vangen van vissen, dat vissen doe je tijdens het varen met de boot.
Wanneer je tijdens het varen met de boot een schaduw van een vis op de kaart ziet moet je daar heen vare, die vis zwemt dus ook weg en kan dan dus naar je toe varen of juist weer weg varen.
Je weet van te voren nooit welke vis het is, en dat brengt een leuke afwisseling en zorgde dat ik steeds als ik dat teken weer zag om er weer op te gaan vissen opzoek naar de grootste vis.
Natuurlijk kan je ook weer allemaal extra’s vrijspelen zoals een extra grote bomzak en een extra grote pijlenkoker, en natuurlijk extra levens die je weer kan vrijspelen door minigames en door eindbazen te verslaan.
Wanneer het verhaal -dat langer is dan verwacht- dan eindelijk ten einde is gekomen en we onze held Link en zijn Tetra weer herenigd hebben, kunnen we met een gerust hart het boek dichtgooien. Het verhaal is afgesloten, dus er kan weer uitgekeken worden naar een volgend epos.
.
