Na de gebeurtenissen van Arkham City en de – spoiler alert – dood en crematie van de Joker – einde spoiler alert – is de rust wedergekeerd in Gotham City. Het machtsvacuüm dat door de maniak is achtergelaten heeft tegen alle verwachtingen in niet voor chaos in de stad gezorgd, dat een bijna ongekende tijd van rust en vrede kent. Maar aangezien dit Gotham is en wij niet willen zien hoe Bruce geniet van zijn vrije tijd, komt daar uiteindelijk een einde aan. Scarecrow keert na jaren afwezigheid terug en heeft een nieuw gas dat krachtiger is dan ooit. En met de dreiging om het te gebruiken, slaagt hij erin Gotham te laten ontruimen. De enige achterblijvers zijn criminelen, de politie en natuurlijk de Batman family.
They have an army, we have a Batmobile
Batmans iconische auto had natuurlijk al een kleine rol in Arkham Asylum, waar die werd gebruikt om Bane een klap te geven. In Arkham Knight mag je daadwerkelijk plaatsnemen achter het stuur van de wagen, die ditmaal ook kan veranderen in een tank die zijn gelijke niet kent. De gebruikelijke format van mijn Batman: Arkham-reviews, waarin we verhaal, freeflow, stealth, sfeer en DLC bespreken, is daarom aangepast om dit metalen monster ook een plekje te geven. Dat gezegd hebbende, is het tijd om het masker op te zetten en echt van start te gaan met dit artikel.
Complete chaos
Wanneer onze held wordt blootgesteld aan een kleine dosis van Scarecrows gas, begint hij last te krijgen van levendige hallucinaties, die worden getriggerd door het Joker-bloed dat hij in de vorige game binnen heeft gekregen. De groenharige psychopaat levert als gevolg commentaar op alles wat je doet, waardoor de game erg doet denken aan Asylum, zélfs wanneer je niet het hoofdverhaal volgt. En dat is de briljante oplossing van Rocksteady. Door een klein stukje van het hoofdverhaal – Batmans Joker-hallucinaties – te verwerken in elk deel van de ervaring, vervaagt de lijn tussen hoofd- en zijmissies, waardoor ze niet langer aanvoelen als afleidingen op je avontuur. Het is dus letterlijk het beste van de twee eerdere games van de ontwikkelaar tezamen.

Zo bevredigend
Om allerlei complexere vijanden het hoofd te kunnen bieden, werden in Arkham Origins de Shock Gloves geïntroduceerd. Stiekem had ik gehoopt dat we die terug zouden krijgen in Knight, daar ze de nodige soelaas konden bieden wanneer je even ademruimte nodig had. Helaas blijft het echter bij een visuele easter egg. Jammer, want ze waren welkom geweest aan het eind van de game, wanneer vijanden on the fly wisselen van wapen. Maar het blijft te overzien dankzij de soepele reacties van The Dark Knight, waardoor dit slechts een persoonlijk gemis is en geen minpunt.

Sneaky Sneaky
De Arkham Knight heeft een mysterieus verleden met ons karakter en is op de hoogte van diens werkwijzen. De soldaten zijn daarom getraind om deze te herkennen en erop te reageren. Je verstoppen in de ventilatie gaat dus niet eeuwig goed en ook de uitsteeksels boven het speelveld zijn niet permanent veilig. Je moet hierdoor anticiperen en je strategie aanpassen, wat het een stuk spannender maakt dan voorheen, vooral wanneer bijzondere units om de hoek komen kijken.
Omdat de Arkham Knight om de een of andere reden gedetailleerde kennis over Batman heeft, zijn zijn soldaten uitgerust met apparatuur dat speciaal op Bruce is afgesteld. Camouflagepakken houden zijn Detective Vision voor de gek, zijn scanner kan zijn positie weggeven en ook de jammers zijn weer terug. En dat is slechts het begin. Daarom is het maar goed dat ook jij bent uitgerust met handige snufjes. De Shock Gloves mogen dan wel in de kast blijven hangen, maar voor dit avontuur doe je een behoorlijke zware gordel om die onder andere een stemvervormer, remote hacking device, disruptor, explosive gel en Batclaw bevat. Hierdoor kun je behoorlijk creatief te werk gaan in stealth-secties, waarvan er veel meer zijn dan in voorgaande games.

Vroem!
De Batmobile is heel erg stoer, vooral wanneer die met een druk op de linkertrigger verandert in een tank. Maar het blijft slechts een hulpmiddel van een held die het traditioneel meer van hersenen en voorbereiding moet hebben dan van ruwe kracht. Dat je pakweg de helft van de game, inclusief een aantal cruciale verhaalmomenten, doorbrengt achter het stuur voelt dan ook nogal als overdadig en zelfs spijtig. Immers gaat het bijzondere er hierdoor heel snel vanaf. Ik begrijp dat in de context van een oorlog grof geschut nodig is, en ondanks de overdaad blijft rondscheuren in dit gevaarte erg tof, maar het gevoel dat dit voorbijgaat aan hetgeen waar Batman voor staat kan ik niet volledig van me afschudden. Ik opteerde er daarom voor om waar mogelijk op de traditionele manier de wereld te doorkruisen: met de Grapnel Gun, cape en stunts die een middelvinger geven aan zowel de zwaartekracht als het metalen monster. Rocksteady’s overmatig gebruik ervan is desondanks echter wederom slechts een kleine blamage die meer dan goed wordt gemaakt met…

De cast
Voor elk van deze schurken, maar ook voor de vele karakters die vechten aan Batmans zijde, zijn voice actors van het hoogste niveau ingehuurd, die waar mogelijk eerdere rollen wederom ten gehore brengen. Combineer dit met graphics en gezichtsanimaties die dankzij de kracht van de PlayStation 4 Pro mijlenver verwijderd zijn van de al zeer indrukwekkende visuele presentatie op de PlayStation 3 en the Worlds Greatest Detective beleeft een avontuur dat zich enkel laat vergelijken met de Christopher Nolan-trilogie, hetgeen in mijn ogen een compliment van formaat is. En net zoals in de laatste van die films, ademt het Gotham van Arkham Knight ellende uit, wat zorgt voor een imposant schouwspel. De straten zijn grotendeels verlaten, gebouwen ogen verloederd en zelfs wanneer je de stad grotendeels hebt opgeruimd oogt het als een helhol. Een groots, tot aan de wortels toe verdorven, prachtig weergegeven helhol waar ik met plezier ruim twintig uur heb doorgebracht. Maar daarmee was mijn avontuur nog niet ten einde.

DLC
Laten we beginnen met de inkoppertjes: de skins. Fanservice op en top en enkel interessant als onderdeel van de Season Pass of als je 100% van de trophies wilt scoren. De meeste brengen er namelijk een of meerdere mee.
Vervolgens heb je de challenge maps, die nieuwe AR-missies toevoegen, die jouw vaardigheden testen én (wederom) nodig zijn om alle trophies te scoren. Maar tenzij je houdt van de uitdaging, gaat voor deze hetzelfde op als voor de skins. Een uitzondering hierop is de Scarecrow Nightmare Pack, die niet enkel gratis is, maar ook exclusief is voor de PlayStation 4. En als Nederlanders zeggen wij natuurlijk geen nee tegen gratis!
Met deze verplichte nummertjes achter de rug, komen we aan bij de daadwerkelijk belangrijke DLC’s: story DLC. Zowel Arkham City als Arkham Origins stelden hiermee teleur, waarbij het team van Warner Bros het zowaar eens beter deed dan Rocksteady. En die trend wordt deels voortgezet in Arkham Knight. De zes zogenaamde Arkham Episodes, waarin je mag spelen als respectievelijk Harley Quinn, Red Hood, Batgirl, Catwoman, Nightwing en Robin in aparte verhaaltjes, weten namelijk op geen enkel moment te imponeren. Deels is dit te wijten aan het feit dat alle karakters als weinig meer dan skins voor de The Dark Knight voelen, met slechts minimale veranderingen aan hun arsenaal, maar het is vooral de lengte van de DLC die ze nek om doet. Op de Batgirl-DLC na, die ongeveer een uur kost om 100% te voltooien, ben je namelijk slechts vijftien tot dertig minuten bezig per uitbreiding. Daar de Season Pass je deze alle zes (plus alle skins, challenge maps en de zevende story DLC) geeft voor slechts € 20,- is dat nog acceptabel als je kijkt naar kosten tegenover de speeltijd, maar de vraag is ook of het je tijd waard is. Want zoals je je allicht kunt voorstellen, wordt er maar weinig verteld in zo’n korte tijd. Daardoor mis je niet echt wat als je ze laat schieten.

Hetzelfde kan niet worden gezegd van die zevende uitbreiding: Season of Infamy. En dan vooral wanneer je deze download vóór je aan Arkham Knight begint. Deze DLC voegt namelijk nóg vier story arcs aan de hoofdgame toe, waarin je het opneemt tegen Ra’s Al Ghul, Mr. Freeze, Killer Croc en Mad Hatter. Deze DLC zijn van hetzelfde niveau als het hoofdverhaal en zijn om verschillende redenen verhaallijnen die je niet wilt missen, zelfs al zijn ze individueel kort van stof. Dat mag echter geen belemmering zijn, daar je ze als één DLC koopt voor een verdomd aangenaam prijsje. Dus als je een samenvatting wilt van de DLC is het dit: koop de Season Pass als je alles wilt zien, maar koop hoe dan ook Season of Infamy!